Je bekijkt nu Mindfulness versus Zelfcompassie

Mindfulness versus Zelfcompassie

Ik kijk in mijn agenda en zie dat ik morgen een dubbele afspraak heb. Ik schrik maar besteed geen aandacht aan wat het met me doet. 

Mijn kritische stem kwettert in mijn oor. ‘Wat ben je toch een stommerik! Dit is niet de eerste keer dat dat gebeurt. Dan zul je zien dat ze boos is als je afbelt. Of ga je een leugentje om bestwil gebruiken? Als je die ander afbelt kun je het contact verder wel vergeten. Sjonge zeg, dat had ik wel eerder kunnen zien. Stom stom stom….
Weg het relaxte gevoel van daarvoor. 

 

[siteorigin_widget class=”WP_Widget_Media_Image”][/siteorigin_widget]

Mindfulness vraagt:

“Wat ervaar ik nu?”

Zelf-compassie vraagt:

“Wat heb ik nu nodig?”

Waar ging het hier mis?

 

Wat ging hier mis?

Tsja, in het begin al. Toen ik schrok en daar geen aandacht aan gaf. Zou ik de tijd terugspoelen en in het moment zijn geweest, dan was het heel anders gegaan.

Scenario 2

Ik kijk in mijn agenda en zie dat ik morgen een dubbele afspraak heb. Ik schrik en voel dat mijn middenrif verstrakt. Mijn adem zit hoger en gaat sneller. Mijn hoofd, wordt warm, misschien wel rood. ‘Wow, hoe kan dit nou’.  Ik leg mijn hand op mijn hartstreek. ‘het is oké, ik ben ook maar een mens. Laat ik vriendelijk zijn voor mezelf’. De criticus hoeft niks te doen, die merkt dat ik veilig ben. Ik kijk even hoe het precies zit. Ik heb een afspraak op de verkeerde dag gezet. Beetje dom, maar ook dat is oké, ik hoef niet perfect te zijn. En dat is helemaal prima. Opgelost. 

Ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij. Werd erdoor overvallen. Jammer.

 

De macht der gewoonte

We reageren namelijk het snelst vanuit gewoonte. Die reactie hebben we al zo vaak vertoond dat het een snelweg tussen verschillende hersendelen heeft gemaakt.  Lekker snel dus. Daar hoeven we niet bij na te denken. Dat noemen we ook wel de automatische piloot. Deze komt uit ons overlevingsinstinct en slaat alarm zodra onze -vermeende- veiligheid in het geding is. Die waarschuwt mij dus.
Aan mij de verantwoordelijkheid om te beoordelen of dit terecht is. Ik  bepaal, niet mijn automatische piloot. Het is dus van belang uit die automatische gewoontepatronen te komen.

[siteorigin_widget class=”WP_Widget_Media_Image”][/siteorigin_widget]

Relatie mindfulness en zelfcompassie

En daarvoor is bewuste aandacht nodig. Mindfulness dus. Die me vervolgens de weg wijst. En me een keuze geeft.
En dat doen we met een open, onbevangen houding. Vriendelijk dus, niet streng. En dat is zelfcompassie.

 In scenario 2 heb ik het volgende gedaan (ik noem deze EHBO (Eerste Hulp bij Ongemak):

 

EHBO met zelfcompassie

  1. Als je het moeilijk hebt, voel je dat dan in je lichaam? Bijvoorbeeld een kramp in je maag, misselijkheid, spanning bij je schouders, houd je je adem in?
  2. Erken wat er gebeurt in jezelf: ‘Dit is een lastig moment’, of ‘wow, dit is balen’, ‘dit doet pijn’.
  3. Besef dat zulke momenten deel zijn van het leven, dat dit nu eenmaal bij het menszijn hoort.
  4. Biedt jezelf een ondersteunende aanraking, een hand op je hart of ergens waar het prettig voelt. Voel de warmte en de druk van je hand.
  5. Bedenk dat je vriendelijk voor jezelf mag zijn. Misschien zijn er woorden die je graag zou horen in deze situatie. Waar heb je nu behoefte aan? Herhaal deze woorden in jezelf met een vriendelijke stem.
  6. Als je dit regelmatig doet, wordt dat vanzelf ook een gewoonte. En oefenen betekent leren van de ‘fouten’ die we maken. Met vallen en opstaan. Zoals we hebben leren lopen…

Deze blog is geschreven door Rianne Schoenmakers, docent Mindful Coachen in Zuid-Nederland. In oktober 2018 start er weer een nieuw jaar. De informatiebijeenkomst daarvoor is op zaterdag 16 juni bij Pleiade, Tilburg van 11-13uur 

Klik hier voor meer informatie over de opleiding.