De oerhulpbron aarde
Blog 1 in de serie neuro-sensitieve meditaties
De ervaring van gedragen zijn door de aarde is voor ons mensen een wezenlijke ervaring. Een ervaring die we nodig hebben om een vredig bewustzijn te ontwikkelen. Hier gaat deze blog over.
Niet de lieve vrede
Een vredig bewustzijn en een bewustzijn van strijd lijken elkaars tegenpolen, maar zijn het niet. De echte tegenpolen zijn harmonie en strijd.
Vrede is iets veel diepers. Een bewustzijn van vrede omvat namelijk harmonie én strijd. Dat is de dynamische vrede waar wij het hier over willen hebben. Zolang we leven zal er een dynamiek zijn tussen harmonie, verlies van harmonie, strijd en herstel van strijd. Een vredig bewustzijn vindt vrede omdat het de strijd bestaansrecht geeft en de harmonie niet vast wil houden.
De diepte van vrede
Wat wij hier willen opzoeken is ons vermogen om in vrede te zijn met onszelf, anderen en de wereld, terwijl we ook ‘ja’ zeggen tegen onvrede, angst, trauma, onrecht. Niet om het goed te keuren maar om te leren de levensenergie die ook in strijd en trauma aanwezig is te leren gronden.
Hiervoor hebben we allereerst een veilige en stabiele basis nodig. Een veiligheid die niet mentaal is of emotioneel maar gegrond in ons lichaam. We hebben onze lichamelijke intelligentie nodig, die in staat is ons grond te geven zodat we de strijd veilig kunnen verkennen.
De neuro-biologische basis van bewustzijn
Kennis van de neuro-biologische basis van ons bewustzijn geeft ons waardevolle informatie, hoe we dit kunnen doen. Hoe we kunnen zorgen dat we onze strijd en onmacht kunnen aarden en liefdevol omvatten, zodat het vruchtbare grond wordt waarmee wij vrede vorm kunnen geven in ons eigen leven, in de wereld om ons heen, klein en groot.
De drie dimensies van ons bewustzijn
Onze neuro-sensitieve meditaties beginnen daarom met het besef van de drie niveaus van het drie-gelaagde brein en de wonderlijke intelligentie die deze drie lagen in zich dragen:
🧠 In de hersenstam en het autonome zenuwstelsel dat hier ontspringt: we verdiepen ons gevoel van vitaliteit en gezonde regulatie.
🧠 In het limbisch systeem: de basis waardoor we ons kunnen verbinden met anderen en het leven
🧠 In de neocortex en prefrontale cortex – waar onze gedachten, beelden, inzichten en verhalen ontstaan op basis van de staat van zijn van de eerste twee lagen.
Gegrond in het lichaam
In deze eerste neuro-sensitieve meditatie nemen we je mee in de beleving van één van de universele oerhulpbronnen die met de hersenstam te maken hebben: de zwaartekracht. Het is een oerhulpbron die ons letterlijk laat ervaren dat het leven ons draagt, dat we nu op dit moment veilig zijn.
De oerhulpbron aarde
Bij de geboorte ervaren we een plotselinge verandering: we worden niet meer gedragen en omhuld door de buik van onze moeder, we worden rechtstreeks gedragen door de aarde. We ontmoeten de oermoeder aarde voor het eerst heel direct. We leren de volle zwaartekracht te voelen in het liggen. In ons bedje liggen voelt anders dan op de buik van de moeder liggen. Beide ervaringen dragen bij aan onze relatie met ‘gedragen zijn’. Later leren we met de zwaartekracht te spelen door onze omgeving bewegend te verkennen. Al deze ervaringen vormen en differentiëren onze relatie met de oerhulpbron zwaartekracht.
Onze jongste ervaringen buiten de baarmoeder kunnen het vertrouwen in de zwaartekracht verdiepen maar ook belemmeren of zelfs verstoren. Hierin zijn we zeer afhankelijk van onze ouders, familie en cultuur.
Een update voor vertrouwen
Hoe onze geschiedenis ook is, het stilstaan bij en het je gedragen weten door de aarde kalmeert de diepste laag van ons brein en lichaam, de hersenstam. Stilstaan bij de zwaartekracht, stilstaan bij de aarde die ons draagt, leidt tot een gevoel van welzijn en gezonde zelfregulatie. Ons gevoel van veiligheid en vertrouwen krijgt als het ware een update.
Van hieruit zijn we goed voorbereid om een klein moment van strijd, stress of angst met een frisse blik onder ogen te zien en er responsief op te reageren.
Je kunt het zelf ervaren door de volgende meditatie te beluisteren (of te lezen in het gele kader):
Bodyscan – Je mag je laten dragen
Ga liggen op een yogamatje of platte ondergrond, die enigszins zacht is. Als het voor je ongemakkelijk is om zonder hoofdsteun te liggen, kies dan voor een klein, plat kussen.
Je benen zijn gestrekt.
Merk op hoe je ligt. Stel je voor dat je lichaam een stempel zou kunnen maken op de grond. Wat zou je zien? Waar lig je het breedst, waar is de afdruk smaller? Waar is de afdruk duidelijk en waar minder ‘gekleurd’? Waar maakt je lijf geen ‘stempel’?
Je hoeft niets te veranderen of te verbeteren. Breng simpelweg in kaart wat je voelt en waarneemt.
Richt nu je aandacht op je hakken. Hoe liggen ze op de grond? Maken ze eenzelfde ‘stempel’ of is hun afdruk verschillend?
Merk op dat jouw hakken vanzelf door de aarde worden gedragen. Jij hoeft nu niets te doen.
Je mag je laten dragen.
Ga nu naar de ruimte onder je enkels. Het is een soort brug tussen hak en kuit. En ook een brug is dragend. Kun je je voorstellen dat ook deze ruimte onder je enkels dragend is? En dat je hiervoor niets hoeft te doen?
Ga nu naar je kuiten. Merk op welke ‘afdruk’ de kuiten maken op de grond. Is dat rechts en links verschillend? Of is die afdruk even breed en lang aan de linkerkant vergeleken met de rechterkant? Merk het eventuele verschil enkel op. Ook hier gaat het niet om correctie of verandering, het gaat om contact en herkenning.
Kun je tegen jezelf ook bij je kuiten zeggen: ‘Ik mag me laten dragen. Ik hoef nu niets te doen. Ik gun jezelf een pauze’.
Het kan zijn dat je wat andere woorden wilt gebruiken die beter passen bij jouw taalgebruik.
Pas de woorden dan gerust aan.
Ga nu met je aandacht naar de ruimte die er is onder je knieholtes. Hoe breed en hoe lang zijn deze ruimtes? Stel je je knieholtes ook voor als een brug tussen je kuiten en je bovenbenen. Het zijn dragende ruimtes. Kun je je ook hier laten dragen? Kun je merken dat de aarde ook deze ruimte draagt, en dat je hiervoor niets hoeft te doen?
En gun jezelf een pauze.
Ga nu met je aandacht naar de achterkant van je benen en naar de overgang naar je bekken.
Wanneer begin je een afdruk te voelen? Wanneer is het duidelijk waar het gewicht van je bekken rust op de grond? En zeg dan weer tegen jezelf: ‘Ik mag me laten dragen, ik hoef nu niets te doen. Ik mag even pauzeren’.
Misschien dat je merkt dat je bepaalde delen in je lijf gemakkelijk laat rusten op de grond. En dat er andere delen zijn waar je soms iets optrekt of iets in de grond duwt en waar het moeilijker is om je over te geven aan de zwaartekracht. Merk dit simpelweg op. Ook hier is geen goed of fout.
Merk op dat je bekken ook volume heeft. Hoe breed is dit volume? Hoe lang? En hoe diep?
Kun je je voorstellen dat hier allerlei organen rusten in de ruimte van je bekken? En dat je ook hiervoor niets hoeft te doen? De aarde draagt jou en jouw lichaamsvolume helemaal vanzelf.
Ga nu met je aandacht naar je lage rug. Merk de ruimte op die er is tussen je lichaam en de ondergrond. Ook hier raakt je ruggengraad niet de grond, maar maakt een lichte boog. Er is een dragende ruimte tussen bekken en de eerste ribben in je borstkas.
Zeg dan opnieuw tegen jezelf: ‘Ik mag me laten dragen, ik hoef nu niets te doen. De aarde draagt me vanzelf.’
Ga nu naar je borstkas toe. Merk op wat voor een ‘stempel’ de borstkas maakt aan de rechter kant en merk op wat de afdruk is aan de linker kant. Is dat hetzelfde of is dat verschillend?
Kun je merken dat ook je borstkas een ruimte heeft, waarin de organen zoals hart, longen en maag kunnen rusten? Een dragende ruimte? Je hoeft hiervoor niets te doen.
En gun jezelf een pauze.
Ga nu met je aandacht naar de ‘brug’ bij je halswervels. Hoe groot is het volume tussen grond en de nekwervels? Hoe breed, hoe lang en hoe diep? Merk op dat ook dit een dragende ruimte is. Jij hoeft nu niets te doen.
Merk nu op wat je hoofd voor een ‘stempel’ maakt op de ondergrond. Rol je hoofd lichtjes, traag en behoedzaam heen en weer. Hoe verandert dan de afdruk?
Voel dat ook je hoofd en brein volume heeft, een zekere breedte, lengte en diepte. De ruimte van je hoofd. Merk op dat ook de ruimte van je hoofd moeiteloos gedragen wordt. Jij hoeft hiervoor niets te doen. Je kunt je laten dragen.
En pauzeer.
Laat nu je aandacht naar heel je lichaam gaan. Is de afdruk van je lichaamsachterkant veranderd? Of hetzelfde gebleven?
Zijn er delen in je lijf die zich nu makkelijker laten dragen dan voorheen?
Hoe is het om waar te nemen dat je zowel door direct contact met de grond als via dragende ruimtes gedragen wordt in je hele lichaam?
Kun je voelen dat heel het volumen van je lichaam moeiteloos gedragen wordt?
Nieuwsgierig naar meer?
Lees dan verder over de Oerhulpbron Adem
